yıllar sonra...

cumartesi akşamı, gerçekten çok uzun yıllar sonra, lise yıllarından çok sevdiğim ve lise sonrası amerikaya gitmesiyle uzun süre haberleşemediğim bi arkadaşımın yaklaşık iki ay önce bu fikri öne atmasıyla başlayan organizasyon sürecini sağ salim atlatarak, kapsamlı bi lise sınıf arkadaşları buluşması gerşekleştirdik. hernekadar rezervasyon yaptırdığımız meyhane 18 kişilik grubumuz için 16 kişilik ve iki farklı masa hazırlama gafletini göstermiş olsa da, gecemiz çok iyi geçti. sohbet önce; şimdi naapıyosun, nasılsın, aa hiç değişmemişsin vs. ile başladı ve tabiiki ilerleyen saatlerle lise hatta ortaokul anılarına ve beraberinde de bolca kahkahalara dönüştü. sabaha karşı evlerimize dönerken, hepimizin yüzünde kocaman birer gülümseme vardı...
bu güzel geceden sonra bugün sabah ve hatta tüm gün normalin iki katı ağır ve ağrıyan bi baş, yaklaşık 4 saatlik uykuyla idare ettiğinden kıpkırmızı gözler ve tam bi uyuşuklukla geçti... hıı, bi de aksam saat 19.00 civari, güzel bi akşamüzeri kestirmesinin tam ortasında, telefonumun çalışıyla uyanıp, yarın sabah saat 5.30da kütahyaya gitmek üzre yola çıkacağımızı öğrenip, küçük bi şok yaşadıktan ve sarsılarak kendime geldikten sonra, yolluk, en çok da kahvaltılık tuzlu bişey olsun yanımızda diye, tarifini suradan aldığım, gerçekten çok ama çok lezzetli, resimdeki peynirli-bezelyeli kek ten yaptım... bi de bu cümlenin sonunda acaba en fazla kaç virgüllü bi cümle kurabilirim diye düşünüp kendimden korktum... bu ne yaaa, böyle cümle mi olur dememek lazım, orhan pamuk okumaya tam gaz devam...